من مي گويم چادر، هم بهترين نوع حجاب است و هم يك نشانه ملي ماست كه هيچ منافاتي با هيچ نوع تحركي از زن ندارد. اگر واقعاً كار اجتماعي و كار سياسي و كار فكري به معناي تحرك باشد، لباس رسمي زن مي تواند چادر باشد كه بهترين نوع حجاب است. البته مي توان محجبه بود ولي چادر نداشت منتها همين جا هم بايد آن مرز را پيدا كرد. عده اي از چادر فرار مي كنند به خاطر اينكه هجوم تبليغاتي غرب دامنگيرشان نشود. اما از چادر فرار مي كنند به آن حجاب واقعي بدون چادر هم روي نمي آورند چون آن را هم غرب مورد تهاجم قرار مي دهد. تصور نكنيد اگر ما فرضاً چادر را  كنار گذاشتيم آن مقنعه كذايي را... درست كرديم دست از سر ما بر مي دارند، آنها به اين چيزها قانع نيستند بلكه مي خواهند همان فرهنگ مخصوص خودشان را در اينجا مثل زمان شاه، كه زن اصلاً حجاب و پوشش نداشت عمل شود. سؤال من اين است كه با برداشتن چادر در كشور ما زنها تا چه اندازه در فعاليتهاي اجتماعي شركت كردند؟ مگر در دوران رضاخان و پسرش (محمد رضا خائن) فرصتي داده شد تا زنهاي ما در فعاليتهاي اجتماعي شركت كنند. زنهاي ايراني زماني وارد فعاليتهاي اجتماعي شدند و كشور را با دستهاي تواناي خود متحول كردند و مردهاي اين كشور را به دنبال خود به ميدان مبارزه كشيدند كه چادر سرشان بود.

                                                     ((مقام عظمای ولایت))