من تو را خوب مي‎شناسم، تو شايد براي آنها كه من‏باب ثواب به زيارت اهل قبور مي‎آيندگمنام باشي، همگي از كنارت بگذرند و بي‎توجه، چرا كه نامت را در خاك ننوشته‎اند، چرا كه سنگ قبرت از مرمر سفيد نيست، قاب عكس نداري هيچ فانوسي بر مزارت نورافشاني نمي‎كند، حتي سنگ قبرت تنهاست كه با آبي شستشو نگرديد! ولي من تو را خوب مي‎شناسم، خيلي‎خيلي خوب تو براي من گمنام نيستي، نامت بسيجي است، شهرتت دريادل و پدرت حسيني‏. من تو را بارها و بارها در هفت تپه ديده بودم، آنگاه كه در صبحگاه‏ها با گروهانتان مي‏دويدي، تيربار بر دوشت سنگيني مي‎كرد اما لبخندت از چهره بيرون نمي‎رفت. آن گاه كه براي نماز وارد حسينية گردان مي‎شدي آرام و آهسته گوشه‏اي مي‎رفتي، قرآن كوچكت را از جيب پيراهنت درمي‎آوردي و شروع به قرائت مي‎كردي، خدا كه با تو حرف مي‎زد برمي‏خاستي و به نماز مي‎ايستادي تا تو نيز با او راز بگويي. از دور حركات لبت را مي‎ديدم و اشك‏هاي متصل چشمت را كه بي‎امانت كرده‏ بود، براي اينكه كسي متوجه حالت نگردد پي‏درپي با گوشة چفيه‎ات گونه‎هايت را خشك مي‎كردي.آنگاه كه نيمه ‎شب‏ها پهلو از بستر مي‎كندي، فانوس آويخته از ميلة چادر را برمي‎داشتي و بيرون مي‎زدي، پوتين‎هايت را كه هميشه در جاي مخصوص قرارشان مي‎دادي، بي‎ سر و صدا مي‎پوشيدي من ديگر تو را نمي‎ديدم و فقط وقتي براي نماز صبح به حسينيه مي‎آمدم چشمانت را خون گرفته بود، اما وقتي سلامت مي‎دادم به رويم مي‎خنديدي بگونه‎اي كه انگار نه انگار كه مدتهاست با حبيبت خلوت كرده و در دامنش ميگريستي. آنگاه كه كمربندي از اتوبوس دور تا دور اردوگاه به علامت فرا رسيدن كار، دلها را به شوق آورده بود، در ميان بچه‎ها نبودي، در دل شياري تنها در خودت سير كردي ، صفحه‎اي كاغذ و يك خودكار و ... خدا، او مي‎گفت و تو مي‎نوشتي، وصيتنامه آري وآنگاه كه در نيمه شب شلمچه يا سحرگاه فاو يا صلوه ظهرمهران خمپاره‎اي در كنارت نشست تمام وجودت آتش شده بود درست مثل پروانه‎اي شعله‎ور از عشق شمع ساكت و آرام بر زمين افتادي و شدي شهيدگمنام.پس تو گمنام نيستي. تو گمنام نديده‎اي بيا تا نشانت دهم، موجوداتي در اين دنيا هستند كه همه نامشان در نانشان پيچيده كه اگر نامشان را ببري ديگر كسي آنها را نمي شناسد...مردانگي و شرف ديانت و ايثار، غيرت حسيني و زينبي، امام و شهادت در دايرة محدود ايده آلهاشان محلي از اعراب ندارد، تمام عشقشان اين است كه، اگر چه به قيمت شرف خود،  و همين، زندگي براي آنها همين است به خدا قسم همين است به همين پوچي .آري تو گمنام نيستي.